De meeste kinderen houden van kleuren, voetballen of spelletjes spelen. Ik hield daarentegen van schrijven en lezen. Ik schreef vooral korte verhalen en gedichten die mijn moeder trots bewaarde of in een maandelijks schoolblad verschenen. De tijden veranderden. Schrijven deed je niet meer op papier, maar op een computer of smartphone. Ik ging studeren, samenwonen, werken en van dat schrijven kwam niet veel meer terecht. In ieder geval niet van fictie. Laatst kocht ik een Traveler’s Notebook met onder andere als doel om weer wat meer op te krabbelen. Simpelweg om weer eens te beginnen met iets op papier te zetten.

Zodoende pak ik als ik ergens moet wachten of me verveel er mijn nieuwe notitieboek bij en begin ik gewoon met schrijven. Er kwamen twee gedichten uit mijn vingers en inmiddels vraag ik me af waarom ik een periode niet heb geschreven. Het is namelijk heerlijk om mezelf op een creatieve manier te uiten. Ik kan niet verwachten dat ik meteen iets perfect creëer, maar ik ben gewoon blij dat ik weer iets creatiefs met woorden heb gedaan. Geluk wordt blijkbaar groter als je het deelt, dus bij deze mijn nieuwste gedichten.

1

ga lopen en hoor de bladeren
ritselen in plaats van woorden

wind doet meer dan
waaien vult een leegte
streelt pijn

verboden toegang zijn slechts woorden
op een bord ergens in je lichaam
lees het, negeer het, geef toe
dat je vergeten bent hoe het klinkt

blijf luisteren en hoor het
onbekende
je lach misschien

2

ik weet niet of mijn gevoelens zijn wat ik denk
of wat me laat denken

ik weet alleen: ze zijn niet tastbaar
maar worden
iets door woorden

zeg me ze niet te zeggen
als het nog niet iets is
dat zal worden

want gedachten zijn een fantasie
gevoel is dat wat jij kunt vormen